სიბრძნის წყარო

მსგავსი შინაარსის ჩანაწერს, ვგონებ, აქამდეც იხილავდით ამ ბლოგსა ზედა, კერძოდ, აქ. აქვე ხსენებული სიბრძნე ზეპირ ისტორიულ წყაროებზედ იყო დაფუძნებული, რამეთუ ნამდვილი დოკუმენტაცია დროის ჟამთა სვლას არ შემოუნახავს. გუშინ წინ საოცარი აღმოჩენა გაკეთდა, რისთვისაც წმინდა თეთრ მყვარსა და  ზევსს უნდა ვუმადლოდეთ ყოველნი. აი, რას ჰქვიან ზევსის წყალობაჲ. სიბრძნის წყაროს დამადასტურებელი უსტარ იქნა აღმოჩენილ კარადასა შიგან, კერძოდ, რუსულ-ინგლისური ლექსიკონის ფურცლებს შორის მოთავსებული. უსტარი იგი 2006 წლით არს დათარიღებულ. თუმცა, სიბრძნენი კეთილნი 2005 წლის ბოლოს ეკუთვნის, ხოლო მომდევნო წელს ისინი გადაწერილ იქა. წარმოგიდგენთ უსტარის შინაარსს:

ზევსმა სთქუა: ცხოვრება ძნელიაო.

ზევსის სიბრძნე: ”სჯობს სიცოცხლესა ნაძრახსა, სიცოცხლე უნაძრახოჲ!”

მითრიდატეს სიბრძნე: ”სჯობს გვიან, ვიდრე უფრო გვიან.”

მყვრების ხალხური სიბრძნე: ”როდესაც ხედავ, რომ ზვავი მოდის, ეს ნიშნავს იმას, რომ ხდება…” (გაგრძელება ისტორიამ არ შემოგვინახა. მეცნიერებს აქვთ ორი მოსაზრება, თუ როგორი ბოლო უნდა ჰქონოდა ამ სიბრძნეს: 1. ”…რაღაც ზებუნებრივი, რასაც მყვრისეული გონება ვერ ახსნის”, და 2. ”…ბუნებრივი პროცესი, რაც გამოწვეულია ზევსის განრისხებით!”)

ბ.ღ.ჲ-ს სიბრძნე: ”ნიყვნი ბჭობდნენ, მფრინავი ციყვი იცინოდაო!”

და ბოლოს, ”სიბრძნის წყარო” გთავაზობთ დასასრულისთვის დიადი ზებუნებრივი სამადგილიანი ცხენპუშკინას ექსკლუზიურ სიბრძნეს: ”დედამიწა მრგვალია!”

2006 წ.

გადლობთ ყურადღებისთვინ.

Tagged , , , , , , , , , , , ,

დაცვისა და ბოტანიკური ბაღის ისტორია

ეს არის ფორთოხალი

ეს არის ფორთოხალი

დიდი ხანია აქ არაფერი დაწერილა, ამიტომაც მე, ციცერონმა, გადავიწყვიტე რაიმე გავიხსენო მითირდატეჲსა და ჩემი მოკლე ცხოვრებიდან და აქ განვათავსო.

როგორ მაყიდინა მითირდატეჲმ უყველო ხაჭაპური, მოვყვე? თუმცა, ეს არც ისე სასაცილო ისტორიაა. უგემური უფროა, ვიდრე სასაცილო.

როგორ გადავძვერით ბოტანიკურ ბაღში და დაცვამ კინაღამ დაგვიჭირა, ეგ თუ იცით? ძალიან მოკლეა და მგონი, არ ისე კურიოზული, მაგრამ მაინც მოვყვები.

ერთხელ, მე და მითრიდატეჲ ნარიყალაზე ვიყავით. გადავწყვიტეთ ბოტანიკურ ბაღში ჩავმძვრალიყავით, რადგან იქ ერთი ჩასაძრომი გზა ვნახეთ. გზაც გვაინტერესებდა და ბოტანიკურიც. გადმოცემით ვიცოდით, რომ ბაღში შესვლა ფასიანი იყო. ჩვენ, როგორც ფულის მზოგავებსა და შემდეგ, ლუდის მყიდველებს, არ გვინდოდა ფინანსების დახარჯვა. სწორედ ამიტომ, საბოლოოდ, გადავწყვიტეთ გადავმძვრალიყავით. ყოველივემ მშვიდობიანად და ზედმეტი ექსცესების გარეშე ჩაიარა. ჩავედით ბაღში. უეცრად, ამ დროს, საიდანღაც დაცვა გამოჩნდა! ჩვენ არ შევიმჩნიეთ და სვლა განვაგრძეთ. დაცვამ გაგვაჩერა. ოფლმა დაგვასხა. ბილეთი თუ გაქვთო? ამ დროს, კარგად მახსოვს, რამდენი აზრი მომიფირინდა ერთდროულად თავში.

”რა ბილეთი? აქ ბილეთებიც არის? ეს რა უბედურებაა! რაღა ჩვენ მოგვადგა ახლა ეს კაცი? რომ გვითხრას, დროზე ბილეთიო, რა ვქნათ? ხომ შეიძლება რომ ბილეთი გზაში გადაგვეგდო? თუ რამე გვითხრა, ბილეთი გზაში გადავაგდეთ… ასე რატომ იღიმის (ეს დაცვა თან საეჭვოდ იღიმოდა, ამან უფრო შეგვაშფოთა)? დაგვენძრა? არა, რა დაგვენძრა… მართლა თუ დაგვენძრა მერე რა ვქნათ? არ შეგვერგო ეს ბოტანიკური ბაღი. გუხმეს ფეხი ვინც ეს კაცი აქეთ გამოუშვა! ჯარიმა რომ გადაგვახდევინონ? ლუდს ვეღარ ვიყიდით? ოღონდ ეს არა! თუ გვეჩხუბება და აქედან გაგვიშვებს? ეგ ჯობია. მგონი იმ ხეზე ციყვი ზის.”

აი, ასეთმა აზრებმა გაიელვეს ერთ წამში ჩემს თავში. და მე ვრქუე დაცვასა: ”ბილეთნი გვაქვს ყოველივე კეთილად და პატიოსნად!” არ ვიცი, მე ვიყავი დამაჯერებელი თუ დაცვას შევეცოდეთ, მაგრამ აქ თავი დაგვანება; არც ბილეთის ჩვენება მოუთხოვია, არც არაფერი და თავის გზას არხეინად გაუდგა. აი, ასე იყო.

შვებით ამოვისუნთქეთ მე დე მითრიდატეჲმ. მას მერე ბოტანიკურში აღარ ჩავსულვართ, რადგან ის ჩასაცვლელი ამოქოლილი დაგვხვდა (მაგრამ ახლა ისევ ღიაა და ჩაძვრომა თავისუფლად შეიძლება).

Tagged , , , , , , , , , , , , ,

ფრთხილად!!!

ეს, ვგონებ, მითრიდატეჲმ მოიგონა და თავი ვერ შევიკავე, აქ რომ არ დამეწერა:

ფრთხილად, ციყვი მოფრინავს!

Tagged , , , , ,

საიდუმლო კოდი

ეს კურიოზი სწორედ ამ წამს გამახსენდა და გადავწყვიტე ჩავწერო, რათა შემდეგ ისევ არ დამავიწყდეს. ძალიან სასაცილო კურიოზიც არაა, მაგრამ როგორც ჩვენი ცხოვრების ისტორიის ნაწილი, იგი აქ უნდა დავწეროთ.

მაშვინ, როდესაც ჯერ კიდევ ინტერნეტ კაფეში დავდიოდით შატალოებზე ჩვენი მისსიის შესასრულებლად მე და მითრიდატეჲ, გადაგვხდა ეს კურიოზი. ერთი ის, რომ, თუ სწორად მახსოვს, რაღაც ინტერნეტ კაფე აღმოვაჩინეთ, რომელსაც ნიტო ზევსი ერქვა ნიტო ზევსის რისხვა ჰქონდა ნიშანად. მოკლედ, კურიოზი იყო ეგეც.

ახლა, დავუბრუნდეთ თავდაპირველს. შევედით ინტერნეტ კაფეში, ჩავრთეთ კომპიუტერები და როგორც ყოველთვის იაჰუ მესენჯერის ჩატში შევედით, ვინმეზე რომ გვეკაიფა. შევედით და ვეღაცამ ეგრევე მოგვწერა. ჩვენც ისეთი ბრძენები ვიყავით, რომ ძალიან დიდი რიცხვი დავუწერეთ და ვუთხარით, ეგ რიცხვი შეინახე საიდუმლო კოდიაო. მერე, ასეთი რამეები კიდევ ბევრს გავუგზავნეთ და ძალიან ბევრიც ვიღადავეთ. სულ ეს იყო ჩვენი კურიოზი. არის ისეთი კურიოზიც, რომლეზეც მხოლოდ იმ მომენტში გეცინება, როცა იგი ხდება, ხოლო, რომ მოყვები იგი  მთელს იელფერს ჰკარგავს.

Tagged , , , , , , ,

ფაქტიურად, კურიოზი

ახლა, ერთი კურიოზი უნდა გაგიმხილოთ. ეს კურიოზი უბრალო კურიოზი კი არაა, არამედ ჭკუის სასწავლებელი კურიოზია.

წაიკითხეთ და ისწავლეთ ჭკუა!

ერთხელ, მე, მითრიდატეჲ და კიდევ, ერთი ჩვენი საერთო ნაცნობი შატალოზე ნარიყალაზე ავედით (ოდესღაც, ჩვენ სამნი ”საძმოდ” ვიწოდებოდით) და რა თქმა უნდა, ლუდიც ავიტანეთ. მე ”ჰერცოგი” მქონდა (დაიმახსოვრეთ), მითრიდატეჲს – ”გერმანული”, ხოლო მესამე მეგობარს ლუდი საერთოდ არ ჰქონია. ამ დღეს, კარგად შევზარხოშდით მეც და მითრიდატეჲც, სავარაუდოდ. კი არ დავმთვრალვართ, მაგრამ ძალიან კარგ ხასიათზე მოვედით, როგორც ალკოჰოლს სჩვევია (ახლა იწყება კურიოზი).

მე ჩემი ”ჰერცოგის” ნარჩენებს ვწრუპავდი. მითრიდატეჲ თავის ”გერმანულს” შეექცეოდა. საერთო მეგობარს კი ნარიყალაზე ”ეძინა” (ამ დღის მერე, ერთი პერიოდი, ტრადიცია დამყარდა, რომ ნარიყალაზე ასულებს აუცილებლად უნდა ”დაგვეძინა”. მართლა კი არ გვეძინა ბალიშებით და საბნებით, უბრალოდ, ვწვებოდით, თვალებს ვხუჭავდით და ვითომ გვძინავს). სწორედ, ამ დროს უდიადესი სიბრძნე მიაწვა ჩემს გონებას. ლექსი უნდა მეთქვა. და ამოვთქვი:

ჩემი ”ჰერცოგი” მთავრდება ნელა-ნელა,
და ეს მზეც ჩადის!

წარმოიდგინეთ, ნარიყალა, სიმშვიდე, ხალიხია გარშემო და თან, რაც ყველაზე მთავარია, დღეა (რა დროს მზის ჩასვლაა)!!!!!!!!!! ატყდა ხარხარი. ეს რა იცის ხანდისხან სიმთვრალემა. აეუფ!

დასკვნა: თუ არ გინდათ მსგავსი სიბრძნეები თქვენც წარმოსთქვათ და გარშემო მყოფნი ”გეკაიფნონ”, თავი შეიკავეთ ალკოჰოლური სასმელებისგან ან იმათ დაალევინეთ მეტი.

Tagged , , , , , , , ,

ნარიყალა

შეუძლებელია თავი შეიკავო ისეთი მშვენიერი ადგილის აღწერისაგან, როგორიცაა ნარიყალა. ამ ისტორიული ადგილიდან ხომ მშვენიერი ხედი იხსნება საქართველოს დედაქალაქზე, თბილისზე. მოსჩანს სამება, მეტეხი, მტკვარი, ქართლის დედა, რუსთაველი, ევროპის მოედანი და უამრავი ნგრეული სახლი. ეს ყოველივე კი იმდენად რომანტიკულია, რომ მთელი თბილისის შეყვარებულებს ამ ადგილისაკენ იზიდავს და თბილ ამბორში სძირავს (თუ ერთხელ მაინც ყოფილხართ ნარიყალაზე, ალბათ, მიხვდებოდით, რასაც ვგულისხმობ).

ქალაქური ატმოსფერო სუფევს ნარიყალაზე.

ეს ყოველივე რომ არც იყოს, ნარიყალა ხომ ჩვენი ანუ მითრიდატეჲსა და ჩემი, საყვარელი საშატალოვე ადგილია (იყო, საღაა ახლა შატალო… ფაფუ სკოლა!).

ჯერ კიდევ მაშვინ, როდესაც სკოლაში ვმოღვაწეობდით და ჩვენი სწავლით სასწავლო ნაწილის აღფრთოვანებას ვიწვევდით, ჩვენ დავდიოდით შატალოზე. დიახ, შკოლნიკის ნიღაბი საფარველი იყო ჩვენი შატალოსებრი ცხოვრებისა. ხოლო, ყოველი მიღებული 5-იანი კი, რომელიც კლასის ჟურნალში ჩვენი სახელების გასწვრივ ამაყად იდგა, წარსული დამსახურებების შედეგი და მოსავალი.
ნარიყალაზე ასვლა შემთხვევითი როდი გახლდათ. ეს თვით ზევსმა მიგვანიშნა.

ერთ უბრალო დღეს, მე-9 კლასში (უფ, რა დრო იყო ”შუშანიკის წამებას” რომ ”ვსწავლობდით”…), გადავწყვიტეთ შატალოზე წავსულიყავით. იმ დროს, ერთ ინტერნეტ კაფეს შევეჩვიეთ და ყოველ შატალოზე იქ მივბრძანდებოდით. ძალიან მნიშვნელოვანი მისია გვქონდა ჩვენ ამ ინტერნეტ კაფეში. კერძოდ, იაჰუ მესენჯერის ჩატში შევდიოდით და ხალხს ვეკაიფებოდით (უკომენტაროდ). სწორედ იმ დღეს, ჩვენ ნარიყალაზე გადავწყვიტეთ ასვლა (ეს მართლაც რომ ზევსმა შთაგვაგონა).

მე ერთხელ ვიყავი უკვე იქ, ხოლო მითრიდატეჲ, თუ სწორად მახსოვს (კაცს ღვინო უნდა უყვარდეს…), არა. გზას ადვილად მივაგენით, თუმცა, ბევრი ვიარეთ. მინდა აღვნიშნო, რომ ამ ბევრი სიარულის შემდეგ დაინეგრა ასეთი ტრადიცია, რომ ნარიყალამდე და ნარიყალაზეც თითქმის ყოველთვის ფეხით მივდიოდით (და მივდივართ) ჩვენი სახლებიდგან. ავტობუსის ფულის ეკონომიას ვაკეთებდით (მერე იმ ფულს ლუდის ყიდვაში ვხარჯავდით) და თან ჯანმრთელობას ვიმატებდით (ჩვენგან ნარიყალა საკმაოდ შორსაა).

როდესაც იქედან ჩამოვედით, ინტერნეტ კაფეში მაინც წავედით. მაგრამ! მას შემდეგ ინტერნეტ კაფეში შატალოზე თითქმის აღარც კი წავსულვართ. ნარიყალა იქცა ჩვენს მუდმივ თავშესაფრად. ავიდოდით ხოლმე, ლუდს და ცოტა საჭმელს ავიტანდით და კარგად მოვილხენდით. ხანდახან, რომ ჩამოვიდოდით, იქვე ახლოს კარგი თონეა, იმ თონეში ან შოთს ვიყიდიდით ან ლობიანს ან კიდევ რამეს.

Tagged , , , , , , , ,

კატაჲ სახინკლეჲ

ვიდეოსა ამასა ზედა აღბეჭდულ არს კატაჲ სახინკლეჲ. კატაჲ იგი ვჰნახვეით, როს შატალოსა ზედა ვიყავნთ. სახელი იგი კეთილი – სახინკლეჲ, მინიჭებულ არს ჩუენსა მიერ. კატაჲ იგი სახინკლეჲ ჩუენ ჰვნახვეით ეზოსა შინა სადაც ბეური სახინკლეჲ არს. სახელი მისი სწორედ ამის გამო ვუწოდეჲთ. კატაჲ მორჩილ მოუჳდის ჩუენთა და არღარა მოერიდის. და მრქუა მე მითრიდატეჲ, რამეთუ ვიმეგობროთ კატაჲსთან და ვჰრქუე მე მას, ვითარცა თანახმა ვიყავ. ზამთარი აზრობდა იმ ჟამად კატაჲსა და ჩუენ კეთილად შეჳფარეჲთ და მოვეფერეჲთ მას. კატაჲ მიგუეჩუიეს და ხარობდეჲს ვითარცა ბალღი. საათსა ასე ათერთმეტსა დავაგდეით კატაჲ სახინკლეჲ და გავსწიეჲთ ჩუენი გზითა კეთილითაჲ. იმედი გვქონდაჲ, კატაჲ დღესა შემდეგსა დაგვხვდებაჲ მაგრამა არღარა დაგვხვდაჲ, რამეთუ სახინკლეჲ წასულ იყო.
ესე კატაჲ კეთილ არს!
ზევსი ფარავდეჲს კატაჲ სახინკლეჲს.
Tagged , , , , , , , ,