მყვრისტყაოსანი

ნაწყვეტი პოემიდგან ”მყვრისტყაოსანი” 

იყო საზევსეთს ზევსაჲ, ღმერთი ღვთისაგან ჭკვიანი,
მაღალი და გონიერი, მაგრამ ძაან რისხვიანი,
სხივებით განათებული, არის ფრიადად მზიანი,
არა აქვს მისსა დიდებას რამე ცრუ, თუნდა ზიანი! 

გაგრძელება ამ კეთილი პოემისა, ისევე როგორც სხვა ბევრი რამ, ჟამთა სვლამ არ შემოგვინახა. დიდად სამწუხაროა რომ ეს არაჩვეულებრივი შედევრი დაწერილი ცხენპუშკინა სამადგილელის მიერ ასე დაიკარგა და მივიწყებას მიეცა. თუმცა, ეს შემორჩენილი პირველი სტროფიც ძალიან დიდი საგანძურია ჩვენთვის და იმედია სხვა დანარჩენ ნაწილებსაც მივაგნებთ. იმედი ბოლოს კვდებაო, ალბათ, თქვენც გაგიგიათ.
პოემის დედააზრი ჩვენთვის უცნობია. სავარაუდოდ, იგი რაიმე საგმირო საქმის შესახებ უნდა მოგვითხრობდეს.

ბედი ბანჯგვლისა

პოემა დაწერილია ცხოვრებისეული გამოცდილებით. ავტორი უცნობია.
ვარაუდობენ, რომ ავტორი შეიძლება ყოფილიყო ციყვი, მაგრამ სარწმუნო არაა.

”რაც მოგივა ის მოგივაო!” ხალხური ზეპირსიტყვიერება

იმ ღამით, როს ესე ამბავი მოხდა, ცაზე იდგა ბადრი მთოვარე,
იმ ღამით ყოველი კაი წახდა, ზევსიც იყო ფრიად მგლოვიარე!

გადაეწყვიტათ სიკვდილის შვილებს ბანჯგვლთ სამეფოსი სრულად წაბილწვა,
შეკრბნენ ერთ დარბაზს, დაიწეყეს ბჭობა, დაიწყეს ფიქრი,

მზაკვრულ აზრთ ფრქვევა.სიკვდილის ბუზი გაგზავნა, მათ ერთხმად ეს გადაწყვიტეს,
რომელიც ჰბილწავს და ერთობ ანგრევს ყოლიფერს რაც შეხვდეს!

სიკვდილის ბუზი მიფრინავს საბანჯგვლეთისა მხარესა,
სისხლი იქნება დაღვრილი ამ ბედისწერის შავ დღესა!

შეიქმნა ომი ძლიერი ბანჯგვლების სამეფოშია,
სიკვილის ბუზი ანგრევდა, რაც იყო დასანგრევია,

მათ სიცოცხლეებს ზედ აჯდა, ბუზი ის, დიაღ, მსტოვარი,
ბანჯგვლებს შემუსვრა მოელით, საშველი არ გზის არ არის!

სიკვდილის ბუზსა უშიშრად ეძგერა მითრიდატეჲ,
ძალიანა კი ეცადა, ვერა დააკლო რამეჲ.

თუმც ძლიერება ბანჯგვლისა სიკვდილის ბუზსა სჭარბობდა,
შეცვლა ბედისა ბანჯგვლისა უკვე გვიან იქნებოდა.

ესეა ნათქვამი ოდითგან ოდით: ”ვინც ვერ გააწყოს ვეღარაფერი,
და ვერცა ბრძოლით და ვერცა გოდვით, თავისა თავზე ახი არისო!