გამოკითხვა

დაცვისა და ბოტანიკური ბაღის ისტორია

ეს არის ფორთოხალი

დიდი ხანია აქ არაფერი დაწერილა, ამიტომაც მე, ციცერონმა, გადავიწყვიტე რაიმე გავიხსენო მითირდატეჲსა და ჩემი მოკლე ცხოვრებიდან და აქ განვათავსო.

როგორ მაყიდინა მითირდატეჲმ უყველო ხაჭაპური, მოვყვე? თუმცა, ეს არც ისე სასაცილო ისტორიაა. უგემური უფროა, ვიდრე სასაცილო.

როგორ გადავძვერით ბოტანიკურ ბაღში და დაცვამ კინაღამ დაგვიჭირა, ეგ თუ იცით? ძალიან მოკლეა და მგონი, არ ისე კურიოზული, მაგრამ მაინც მოვყვები.

ერთხელ, მე და მითრიდატეჲ ნარიყალაზე ვიყავით. გადავწყვიტეთ ბოტანიკურ ბაღში ჩავმძვრალიყავით, რადგან იქ ერთი ჩასაძრომი გზა ვნახეთ. გზაც გვაინტერესებდა და ბოტანიკურიც. გადმოცემით ვიცოდით, რომ ბაღში შესვლა ფასიანი იყო. ჩვენ, როგორც ფულის მზოგავებსა და შემდეგ, ლუდის მყიდველებს, არ გვინდოდა ფინანსების დახარჯვა. სწორედ ამიტომ, საბოლოოდ, გადავწყვიტეთ გადავმძვრალიყავით. ყოველივემ მშვიდობიანად და ზედმეტი ექსცესების გარეშე ჩაიარა. ჩავედით ბაღში. უეცრად, ამ დროს, საიდანღაც დაცვა გამოჩნდა! ჩვენ არ შევიმჩნიეთ და სვლა განვაგრძეთ. დაცვამ გაგვაჩერა. ოფლმა დაგვასხა. ბილეთი თუ გაქვთო? ამ დროს, კარგად მახსოვს, რამდენი აზრი მომიფირინდა ერთდროულად თავში.

”რა ბილეთი? აქ ბილეთებიც არის? ეს რა უბედურებაა! რაღა ჩვენ მოგვადგა ახლა ეს კაცი? რომ გვითხრას, დროზე ბილეთიო, რა ვქნათ? ხომ შეიძლება რომ ბილეთი გზაში გადაგვეგდო? თუ რამე გვითხრა, ბილეთი გზაში გადავაგდეთ… ასე რატომ იღიმის (ეს დაცვა თან საეჭვოდ იღიმოდა, ამან უფრო შეგვაშფოთა)? დაგვენძრა? არა, რა დაგვენძრა… მართლა თუ დაგვენძრა მერე რა ვქნათ? არ შეგვერგო ეს ბოტანიკური ბაღი. გუხმეს ფეხი ვინც ეს კაცი აქეთ გამოუშვა! ჯარიმა რომ გადაგვახდევინონ? ლუდს ვეღარ ვიყიდით? ოღონდ ეს არა! თუ გვეჩხუბება და აქედან გაგვიშვებს? ეგ ჯობია. მგონი იმ ხეზე ციყვი ზის.”

აი, ასეთმა აზრებმა გაიელვეს ერთ წამში ჩემს თავში. და მე ვრქუე დაცვასა: ”ბილეთნი გვაქვს ყოველივე კეთილად და პატიოსნად!” არ ვიცი, მე ვიყავი დამაჯერებელი თუ დაცვას შევეცოდეთ, მაგრამ აქ თავი დაგვანება; არც ბილეთის ჩვენება მოუთხოვია, არც არაფერი და თავის გზას არხეინად გაუდგა. აი, ასე იყო.

შვებით ამოვისუნთქეთ მე დე მითრიდატეჲმ. მას მერე ბოტანიკურში აღარ ჩავსულვართ, რადგან ის ჩასაცვლელი ამოქოლილი დაგვხვდა (მაგრამ ახლა ისევ ღიაა და ჩაძვრომა თავისუფლად შეიძლება).

ფრთხილად!!!

ეს, ვგონებ, მითრიდატეჲმ მოიგონა და თავი ვერ შევიკავე, აქ რომ არ დამეწერა:

ფრთხილად, ციყვი მოფრინავს!

კატაჲ სახინკლეჲ

ვიდეოსა ამასა ზედა აღბეჭდულ არს კატაჲ სახინკლეჲ. კატაჲ იგი ვჰნახვეით, როს შატალოსა ზედა ვიყავნთ. სახელი იგი კეთილი – სახინკლეჲ, მინიჭებულ არს ჩუენსა მიერ. კატაჲ იგი სახინკლეჲ ჩუენ ჰვნახვეით ეზოსა შინა სადაც ბეური სახინკლეჲ არს. სახელი მისი სწორედ ამის გამო ვუწოდეჲთ. კატაჲ მორჩილ მოუჳდის ჩუენთა და არღარა მოერიდის. და მრქუა მე მითრიდატეჲ, რამეთუ ვიმეგობროთ კატაჲსთან და ვჰრქუე მე მას, ვითარცა თანახმა ვიყავ. ზამთარი აზრობდა იმ ჟამად კატაჲსა და ჩუენ კეთილად შეჳფარეჲთ და მოვეფერეჲთ მას. კატაჲ მიგუეჩუიეს და ხარობდეჲს ვითარცა ბალღი. საათსა ასე ათერთმეტსა დავაგდეით კატაჲ სახინკლეჲ და გავსწიეჲთ ჩუენი გზითა კეთილითაჲ. იმედი გვქონდაჲ, კატაჲ დღესა შემდეგსა დაგვხვდებაჲ მაგრამა არღარა დაგვხვდაჲ, რამეთუ სახინკლეჲ წასულ იყო.
ესე კატაჲ კეთილ არს!
ზევსი ფარავდეჲს კატაჲ სახინკლეჲს.

ლეკვი ანზორა

ლეკვი ანზორა

ეს იყო ტელევიზიასთან. მე და მითრიდატეჲ, სავარაუდოდ, სკოლაში მივდიოდით ფეხით (ან შესაძლოა, შატალოზეც კი), როდესაც წყურვილმა მიხმო. წყურვილმა ყოველთვის ტელევიზიის წინ ჩავლის დროს იცის ხოლმე ხმობა. ტელევიზიის შენობასთან, რომელიც, ალბათ, ყველამ იცით, არის/იყო მცირე წყარო. იქ თავისუფლად შეიძლება წყლის დალევა. სწორედ იმ წყაროსთან ავედით, რათა წყურვილის გრძნობა მომეკლა. წყლის დალევის შემდეგ დავინახეთ, რომ ვეღაც წყაზარი ჭაბუკი, ზუსტად ტელევიზიის შესასვლელთან, პატარა ლეკვს სურათს უღებდა. ლეკვიც მორჩილად იჯდა – არც გარბოდა, არც ცქმუტავდა.

დავინტერესდით ამ საოცარი ლეკვით, მივედით და აღმოვაჩინეთ, რომ იგი უპატრონო იყო. ეს ლეკვი იმდენად სასაცილო იყო, რომ გადავწყვიტეთ, სურათი გადაგვეღო. აი, ამ სურათზე, რომელსაც აქ ხედავთ სწორედ ის ლეკვია აღბეჭდილი. ლეკვი თამამად პოზიორობდა კამერის წინ და ყოველ დაძახებაზე თავს გვერდზე სწევდა. ასე უცნაურად, მრავლისმეტყველად გვიცქერდა იგი ჩვენ. მითრიდატეჲმ ლეკვს ანზორა უწოდა. მას მერე ის ლეკვი აღარ გვინახავს.

გერცი

გერცი

იყო დრო, როდესაც გერცის ძალიან დიდი გულშემატკივრები ვიყავით. ახლაც მისი ფანები ვართ, მაგრამ ადრე განსაკუთრებით. თანაც ზევსი სწყალობდა გერცს. აი, ეს მშვენიერი წარწერაც ჩვენი სკოლის დაფაზე იმის დასტურია, რომ ჩვენ მისი ერთგულნი ვიყავით. ამ წარწერის გასაკეთებლად უამრავი ცარცი დაიხარჯა. პირველი წარწერა დაფის საშლელის ტირანიას შეეწირა. ხოლო, ეს, მეორე, წარწერა უკვე დავიცავით და სამარადჟამოდ აღვბეჭდეთ ფოტო სურათზედ.

დაე, ამ სურათმა იარსებოს მანამ, სანამ ჩვენ ვართ.

ცხენპუშკინას ისტორია

მითრიდატეჲს მონათხრობიდან:

ხალხო! ორადგილიანი ცხენპუშკინა თუ შეგხვდათ სადმე, იცოდეთ, ეს არის ბუნებრივი, მაგრამ სამადგილიანი ცხენპუშკინა ფრიად ზებუნებრივია. ამაში უეჭველი ზევსის ხელი ურევია:)))მინდა გაცნობოთ, რატომ არსებობს საერთოდ “ცხენპუშკინა”: იმიტომ რომ მე ხატვის ნიჭი არ მქონდა და ცხენქალას დახატავას რო ვლამობდი, შემთხვევით ისეთი სახე შემომეხატა, პუშკინს უფრო გავდა, ვიდრე ქალს, მერე ბაკებიც მივუხატეთ და გამოვიდა ცხენპუშკინა:))) არა, ზევსს რო არ ჩაეგონებინა, არ გამომივიდოდა არაფერი. მერე დიდამა ზევსმა შეჰქმნა სამადგილიანი ანუ ზებუნებრივი ცხენპუშკინა. მისი ისტორია ჯერ კიდევ გრძელდება:))

მცირე ისტორიული ნარკვევი პოემისა

კაცი სწავლული

”ბედი ბანჯგვლისას” ავტორი ჩვენთვის, სამწუხაროდ, უცნობია. ჩვენამდე მისი ორი ვარიანტია მოღწეული. მეცნიერთა ვარაუდით იგი დიადი ციყვის დაწერილი უნდა იყოს, მაგრამ შეიძლება ეს ასე არ არის. ნაწარმოები ცხოვრებისეულ გამოცდილებაზე დაყრდნობითაა დაწერილი. მასში ავტორი ოსტატურად აღგვიწერს ბანჯგვლთა სამეფოს წახდენის ისტორიას და არაერთ ისტორიულ ფიგურას მოიხსენიებს (მითრიდატე, ზევსი, სიკვდილის ბუზი). ნაწარმოების ბოლოსა და თავში კი ხალხური სიბრძნეებიცაა გამოყენებული. როგორც ჩანს, იმ დროში ფრიად მწიგნობარი საზოგადოება უნდა ყოფილიყო. დაწერის თარიღიც ასევე უცნობია, რადგან ციყვის მოღვაწეობის წლები ჯერ მეცნიერებს არ დაუდგენიათ და უცნობი ავტორისა ხომ მითუმეტეს. მიმდინარეობს მუხლჩაუხრელი მუშაობა. იმედია, მომავალში მოხდება თარიღის დადგენა, რასაც ჩვენს ერთგულ მკითხველს გაზეთ ”ფიჩოსან TIMES”-ში შევატყობინებთ.

ისტორიული მომიხილვა გააკეთა
პროკლე დობორჯგინიძემ